www.grietdupre.be

De sculpturen van Griet Dupré verbeelden een pijnlijke liefde of liefdevolle pijn. In klei drukt ze uit wat ze niet onder woorden kan brengen, de meest wezenlijke gevoelens. Ze laat zich leiden door haar intuïtie, het beeld ontstaat in het creatieproces. ‘Keramiek is eindeloos’, zegt ze, ‘het onverwachte is belangrijk, soms maak je iets helemaal anders dan gedacht. Je kunt er niet altijd op rekenen dat de klei doet wat je wil, maar dit verrassende aspect is ook heel boeiend, bepaalde vervormingen maken een werk soms levendiger.’

​

Inspiratie haalt ze uit de natuur. Verweerde stukken hout bijvoorbeeld kunnen dienen als basis voor een mal of als model om naar te werken, of om er rechtstreeks een afdruk van te maken, of een combinatie van dit alles. In de zomer van 2019 bezocht ze de tentoonstelling Udsjuen van Koenraad Tinel in Gent en was aangesproken door zijn werk. In die zin zelfs dat ze, waar ze doorgaans de menselijke of dierlijke vorm weert, recent toch een hand heeft verwerkt in een sculptuur. Ze verkiest zwartbakkende klei met zwarte chamotte. Als het beeld de juiste vorm heeft, zet ze er een slib op van wit porselein om dan in één keer te bakken op 1150 graden. Klei en ecologie: dat is niet onbelangrijk voor Griet, ze denkt na over hoe vaak ze de oven gebruikt.

​

‘Klei brengt je terug naar de aarde, het is soms vermoeiend, het vergt veel tijd, maar met klei werken is aardend. Als ik aan het kleien ben, dan trek ik me terug, ontdoe ik me van alle externe impulsen en kom zo tot mezelf.’

​

Griet stopte meer dan twintig jaar geleden met haar werk als juriste in een bank en schreef zich in voor een introductiecursus aan het SLAC in Leuven. Beelden in 3D hebben haar steeds aangesproken, dus de keuze voor klei kwam haast vanzelf. Naast haar keramiek werkt ze voor een school voor buitengewoon onderwijs, met kinderen en jongeren met een beperking of autisme.